Waren er grappen in de film die je té grof vond? Er zijn zeker grappen die wat grof zijn. Een voorbeeld is dat Philippe aan Driss vraagt om een chocolaatje. Driss zegt vervolgens: “Geen armen, geen chocolade.” Deze grap is natuurlijk wel wat grof, maar omdat Philippe geen medelijden wil, kan hij er toch een beetje om lachen. Ik vind de grappen dus niet té grof.
Als Driss sneeuwballen gooit naar Philippe die roerloos in zijn rolstoel zit, mag je dan eigenlijk wel lachen? Als Driss de sneeuwbal gooit, lacht Philippe zelf heel hard. Omdat hij het zelf grappig vindt, mag je dan ook wel meelachen. Ten tweede is het als grapje bedoelt en niet als een vervelende streek.
Hoe komen mensen met een handicap doorgaans in de media? Welk beeld krijgen we van hen? Ik denk dat nu vooral in het nieuws is dat de verzorging veel geld kost en dat er teveel bezuinigt wordt. Philippe is een zeer rijke man en heeft hier dus geen last van en ook de beste zorg.
Heeft de film enkele vooroordelen kunnen doorprikken? Zo ja, welke? Als ik aan een gehandicapt iemand denk, vind ik dat erg sneu. Dit is iets wat Philippe zelf niet wil, dat anderen medelijden hebben. Ten tweede denk ik aan mensen die veel dingen niet kunnen. Dat klopt natuurlijk ook wel, maar de film laat zien hoeveel mooie en positieve dingen er wel kunnen.
Heeft de film jouw beeld over zorg dragen voor mensen met een handicap veranderd? Ja, de film laat zien dat er mensen solliciteren die een goede opleiding hebben gevolgd en al veel ervaring hebben met mensen verzorgen. Dit is het standaard beeld waar ik ook meteen aan denk. Maar Philippe kiest juist voor de onervaren, spontane Driss. Hiermee wordt verteld dat het niet alleen gaat om alle ervaring, maar ook om humor wat je niet kan leren, maar wat je hebt of niet.
Wat vind je van deze uitspraak van de ‘echte’ Philippe: “Voor mij is lachen een manier om met mijn invaliditeit om te gaan. Dat is puur pragmatisch. Ik ben voor honderd procent afhankelijk van anderen. Dan kan ik ze maar beter verleiden door te lachen. Ik ken ook gehandicapten die alleen maar boos zijn om hun lot. Dat werkt minder goed.” Ik vind dit een hele mooie en inspirerende quote. Ik ben het hier ook zeker mee eens. Vind het erg knap dat hij dat in kan zien, want ik begrijp heel goed dat andere gehandicapten niet meer blij zijn met hun leven. Heel mooi dat de echte Philippe het mooiste ervan wilt maken.
Kan je de titel van de film verklaren? Vind je deze passend? Intouchable betekent onaantastbaar. Onaantastbaar betekent heilig, ijzersterk, niet aan te vallen, onkwetsbaar oftewel waar niemand aan kan komen om te veranderen. Deze iemand is in dit geval Philippe. Hij is gehandicapt en dat kunnen we niet veranderen en ook zijn wil kunnen we niet veranderen. Deze titel is zeker passend.
Wat leert Philippe van Driss? Dat je het leven niet te serieus moet nemen. Het hoeft niet allemaal volgens de regels, je mag ook wat losser zijn.
Wat leert Driss van Philippe? Eigenlijk een soort (culturele) opvoeding. Hij leert hem luisteren naar klassieke muziek en kijken naar kunst.
Philippe en Driss zijn twee totaal verschillende karakters: kan je voor elk van hun typische eigenschappen opsommen. Philippe: klassiek, nette kleding, komt uit een rijke familie, manieren, veel lef, houdt van snelheid. Driss: hij heeft z’n principes, leefde in armoede, joggingpakken, wil dingen uitproberen met Philippe.
Komen je vrienden uit min of meer hetzelfde milieu? Of zijn je vrienden heel verschillend van elkaar? Hoe komt dat, denk je? Ja min of meer wel. Vrienden van mij komen uit hetzelfde dorp waar de leefomgeving dus ongeveer hetzelfde is, mijn vrienden komen van hockey waar je allemaal hetzelfde bedrag voor moet betalen en mijn vrienden van school komen allemaal uit Amsterdam Zuid, Amstelveen of omstreken.
Zou je vriendschap sluiten met iemand uit een totaal andere wereld/(sub)cultuur? Waarom? Ja, als degene ongeveer dezelfde normen en waarden heeft als ik heb. Ik vind andere culturen juist leuk en interessant. Dus voor mij geen probleem, maar respect voor elkaar cultuur vind ik wel belangrijk.
Kunnen vrienden je echt helpen om obstakels te overwinnen? Tuurlijk, je vrienden geven je steun en je luistert ook naar een goede vriend.
Vond je het een goede film? Waarom? Ik heb deze film al best vaak gezien, omdat het een mooie en grappige film is, maar ook gaat over een waargebeurd verhaal. Daar houd ik van.
Wat vond je het sterkste aan deze film? Het is waargebeurd en het is niet alleen maar serieus, of alleen maar grappig. Het is precies te goede combinatie en hoeveelheid van elk aspect.
Waardoor bleef je geboeid? Het is gewoon een mooi verhaal dat je tot het einde wil zien.
Was er iets wat je minder goed vond? Nee eigenlijk niet. Ik heb er niks op aan te merken.
Was er iets wat je niet begreep? Nee alles wordt vanzelf duidelijk.
Welk moment uit de film is je het meeste bijgebleven? Het moment dat Driss keihard moet lachen bij een 4 uur durende klassieke voorstelling.
Zou je de film aanraden aan je vrienden? Aan je ouders? Waarom wel/niet? Ik zou deze film zeker aanraden. Het is een mooi verhaal en ik denk rond een jaar of 13 dat je deze film zeker wel begrijpt. Voor ouderen is deze film ook niet kinderachtig, dus voor meerdere doelgroepen.
Met welk gevoel bleef je achter in je bioscoopzetel? Prachtige, indrukwekkende film.
Werden er dingen behandeld waarover je meer wil weten? Nee.
Weet je nog wat het allereerste beeld van de film was? En het laatste? Het eerste beeld is dat Philippe en Driss in de snelle auto zitten en keihard rijden, ze doen net alsof ze naar het ziekenhuis moeten. Het eindbeeld is dat Driss Philippe achterlaat in een restaurant waar Philippe eindelijk zijn schrijfvriendin ontmoet. Driss loopt langs het raam weg en zwaait voor de laatste keer.
Wat vind je van deze kritiek? Kan je ze begrijpen of helemaal niet? Ik vind deze film niet racistisch. Ik kan niet zo goed begrijpen welke stukken uit de film pijnlijk zijn geweest. Vaak ik het wel het geval dat ik grappen over getinte mensen niet racistisch vind en de getinte mensen dat weer wel omdat het te dicht bij komt en te persoonlijk is.
Zijn de personages uit INTOUCHABLES stereotypen? Ik vind van wel. Buitenlanders hebben het vaak minder goed en wonen daarom in buitenwijken. Philip is een echte Frans man en waarschijnlijk komt hij uit een zeer rijke familie, daarom woont hij ook in een mega huis in hartje Parijs. Maar zo zijn er nog veel meer dingen waarom ik vind dat de personages stereotypen zijn.
Wat zijn de gevaren van het werken met stereotiepe karakters? Mensen kunnen, net zoals bij deze film, het een vooroordeel vinden en daarom racistisch en pijnlijk.
Vind je dat filmmakers een bepaalde verantwoordelijkheid hebben bij het voorstellen van bepaalde bevolkingsgroepen? Nee ik vind van niet. Een stereotype is niet iets wat zij bedenken, het is iets wat kenbaar is voor iedereen dus filmmakers kunnen niet zomaar een stereotype bedenken want dan is het geen stereotype meer. Wel kunnen ze de mate in hoeverre ze gaan met stereotypering zelf bepalen.
Wat vind jij van deze sociologische uitleg? Ik vind het wel mooi bedacht. Ik denk ook wel dat er een kern van waarheid in zit.
Denk je dat mensen in deze tijden behoefte hebben aan warme verhalen? Waarom? Ik denk dat mensen daar altijd wel behoefte aan hebben.
En geldt dat ook voor jezelf? Ja.
Vind je het belangrijk dat een film zorgt voor een komische noot? Of vind je andere dingen belangrijker bij een film? Welke dan? Ik vind humor in een film wel erg belangrijk en zie dat zeker als een pluspunt.
Hoe kies je zelf een film uit? Ik hou van waargebeurde verhalen, net zoals deze film, of van drama. Een mooie, goede docu over een onderwerp wat mij aanspreekt vind ik ook interessant.
Maak jouw eigen website met JouwWeb